Τριήμερο Καθαράς Δευτέρας στην Καλαμάτα

Καλαμάτα. Όνομα με πολλά Α. Και είναι αλήθεια, η ποιότητα ζωής εκεί είναι ΑΑ! Για όσους έχουν την τύχη να κατοικούν μόνιμα στην Καλαμάτα.... Αλλά και ως τόπος διακοπών έχει πολλά ατού η πρωτεύουσα της Μεσσηνίας...

Την επισκεφθήκαμε σε τριήμερο Καθαράς Δευτέρας και καθόλου δεν το μετανιώσαμε, μια πολύ βολική επιλογή από Αθήνα, σε 2 ½ ώρες είχαμε φτάσει, ο δρόμος εύκολος και ξεκούραστος (τα διόδια πήγαινε-έλα Αθήνα περίπου 26€). Η Καλαμάτα είναι ωραίος προορισμός για κάθε εποχή, για καλοκαίρι και για χειμώνα, για βουνό και για θάλασσα, για πόλη και ταυτόχρονα για εξοχή και ωραία τοπία. Κάνεις μπάνιο στη θάλασσα και αγναντεύεις τον πρασινισμένο Ταΰγετο, σπάνια συναντάς τόσο ωραίο συνδυασμό (μου έρχονται στο μυαλό οι παραλίες της Σκοτίνας Πιερίας, που βλέπουν αντίκρυ τον Όλυμπο, αλλά είπαμε σπάνιο…). Επίσης, κάνεις μπάνιο στη θάλασσα, ακόμη και μέσα στην πόλη, στην ανατολική πλευρά της παραλιακής Ναυαρίνου, ναι ναι, έχει παραλία με καθαρή θάλασσα! Βάλτε επίσης στα συν πως στην Καλαμάτα μπορείς να ξεκινήσεις τα θαλάσσια μπάνια από πολύ νωρίς, γιατί οι θερμοκρασίες συνήθως το επιτρέπουν.

Γύρω γύρω και σε κοντινή απόσταση (με ΙΧ ή με ΚΤΕΛ) από την πόλη, μέχρι μιάμιση ώρα, άπειρες οι επιλογές για εκδρομές σε ειδυλλιακές τοποθεσίες. Αν κινηθούμε παραλιακά, προς τα ανατολικά, ο δρόμος περνάει από τη Βέργα, που είναι πλέον προάστιο της Καλαμάτας, αξίζει μία παράκαμψη το όμορφο ψαροχώρι Κιτριές και από εκεί και πέρα ανοίγεται μπροστά μας η Μεσσηνιακή Μάνη, Καρδαμύλη (στα 35 χλμ. από Καλαμάτα, δεν υπάρχουν λόγια, απλά πρέπει να πάτε!), Στούπα, Άγιος Νικόλαος (παραμυθένιο μικρό λιμανάκι με γραφικές ψαροταβέρνες πάνω στο κύμα), για να μπούμε από εκεί και πέρα στα άγριας ομορφιάς τοπία της Λακωνικής Μάνης, που είναι υλικό για ξεχωριστό άρθρο. Αν όμως προτιμήσουμε να πάμε προς τα δυτικά παράλια του Μεσσηνιακού Κόλπου, θα βρούμε μπροστά μας τη Μεσσήνη με το εντυπωσιακό αρχαίο θέατρό της αλλά και τις γουρνοπούλες της να ψήνονται πάνω στην κεντρική πλατεία (ο πολιτισμός των αρχαίων προγόνων και των σύγχρονων γόνων πάνε πάντα χέρι χέρι…). Ο δρόμος συνεχίζει προς το όμορφο Πεταλίδι, για να καταλήξει στη μυτούλα πάνω στην οποία είναι κτισμένη η Κορώνη (50 χλμ. από την Καλαμάτα) με το βενετσιάνικο κάστρο της. Όλα αυτά τα μέρη είναι πανέμορφα και αξίζει να τα επισκεφτείτε, όπως και πιο πέρα βέβαια την παραλία της Φοινικούντας, την Μεθώνη και την Πύλο. Λεπτομέρειες δε χρειάζεται να γράψω, είναι όλα απλά τέλεια και πρέπει να τα δείτε!

Αν θέλουμε κάτι πιο βουνίσιο, ανηφορίζουμε προς τα πάνω. Ένα εικοσάλεπτο από την Καλαμάτα είναι ο Άγιος Φλώρος, με μικρή παράκαμψη από την Εθνική Οδό λίγο πριν την Καλαμάτα, ένα πράσινο χωριό στις πηγές του ποταμού Παμίσου. Τρεχούμενα νερά και πλατάνια μας θύμισαν ότι βρισκόμαστε στους πρόποδες του Ταϋγέτου. Μια βολτούλα δίπλα από το ποτάμι μέχρι τις πηγές επιβάλλεται, μέχρι να μας ανοίξει η όρεξη για πέστροφα (στην περιοχή υπάρχει εκτροφείο) στη Ρομάντζα. Στην πλατεία δεσπόζει ο μεγάλος πλάτανος.

Ιδού η Καλαμάτα, ιδού και το Πήδημα, άλλο ένα καταπράσινο χωριό με τρεχούμενα νερά, 15 χλμ. από την Καλαμάτα, επίσης κοντά στην Εθνική Οδό. Μπορείτε να κάνετε μία ωραία βόλτα μέχρι το κάστρο ή να χαλαρώσετε στο ωραίο πάρκο όπου στην Αυγουστιάτικη Πανσέληνο, διοργανώνουν όπως μας είπαν, μεγάλο πανηγύρι κάθε χρόνο. I love Pidima, όπως λένε και οι ντόπιοι! Αν περάσει η ώρα και πεινάσετε, επισκεφτείτε την ταβέρνα Μύλος, ένας παλιός πέτρινος νερόμυλος που μετατράπηκε σε εστιατόριο. Ονειρικό καταπράσινο περιβάλλον κάτω από τεράστια πλατάνια. Τραπέζια ανάμεσα σε λίμνες και κανάλια με τρεχούμενα νερά και πάπιες που βολτάρουν. Δοκιμάστε το διάσημο κοτόπουλο με πατάτες τηγανητές και τα χοντρά μακαρόνια τους με κόκκινη σάλτσα τοπική μυζήθρα, όλοι πάνε για αυτά τα δύο πιάτα.

Τα χωριά που αξίζουν επίσκεψη στην περιοχή είναι πολλά, αλλά ο χρόνος λίγος. Με την ευκαιρία της Καθαράς Δευτέρας επισκεπτόμαστε το χωριό Νέδουσα, μισή ώρα από την Καλαμάτα, όπου την Καθαρά Δευτέρα αναβιώνει το λαϊκό δρώμενο του Αγερμού και της Ευετηρίας, που αναπαριστά τη γέννηση της ζωής, την καρποφορία της φύσης και το θάνατο. Οι μουντζουρωμένοι τραγόμορφοι μεταμφιεσμένοι, που φοράνε βαριά ποιμενικά κουδούνια, τηρούν μια παράδοση που κρατάει χρόνια και ανοίγουν το γλέντι με χορούς και σατυρικά τραγούδια. Κούλουμα βέβαια κάνουν και πολλά άλλα χωριά της περιοχής, Αρφαρά, Βέργα, Θουρία, Άμμος, Αλώνια, Αθαία, Μ. Μαντίνεια, Σπερχογεία, Πολιανή, Άρις, Αριοχώρι, διαλέγετε και παίρνετε, ή απλώς επισκέπτεστε τη Μαρίνα Καλαμάτας, για να κάνετε Κούλουμα με φόντο τα ιστιοπλοϊκά και να δείτε το Γαϊτανάκι.  Επίσης, το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς, τα απογεύματα, να έχετε υπόψη σας πως σε διάφορα χωριά της περιοχής τηρούν τα αποκριάτικα έθιμα των αερόστατων, του βλάχικου γάμου, της παραδοσιακής μακαρονάδας (Αρτεμισία, Βρωμόβρυση, Άμμος, Άρις και αλλού, ρωτήστε για να μάθετε).

Η πόλη της Καλαμάτας, σας είπαμε ήδη ότι δεν θα σας αφήσει να τη βαρεθείτε. Αν και ο οικιστικός ιστός, πράγματι, σε ορισμένα σημεία αφήνει τον επισκέπτη αδιάφορο, καθώς τα νέα κτίσματα που αντικατέστησαν πολλά από τα παλιά νεοκλασσικά, που δυστυχώς ισοπέδωσε ο σεισμός του 1986, στερούνται αισθητικής. Eυτυχώς αρκετά από τα νεοκλασσικά του τότε σώζονται μέχρι σήμερα και σε κάνουν να κοντοστέκεσαι συχνά πυκνά για να τα θαυμάσεις και να φανταστείς πώς θα μπορούσε να ήταν η πόλη αν δεν είχε συμβεί ο σεισμός. Σε γενικές γραμμές είναι μία φιλόξενη πόλη, που με περπάτημα μιας μέρας την έχεις μάθει όλη απ’έξω και την αισθάνεσαι πλέον δική σου. Εναλλακτικά, μπορείς να νοικιάσεις και ποδήλατο για να τη γυρίσεις, προσφέρεται γιατί είναι επίπεδη και μάλιστα έχει οργανωμένο δίκτυο ποδηλατόδρομων στο κέντρο.

Λοιπόν, να πως περνάνε οι μέρες χωρίς να το καταλάβεις: Βόλτα στο Πάρκο Σιδηροδρόμων με φόντο βαγόνια και ατμομηχανές που σε μεταφέρουν σε άλλη εποχή (και μία στάση για καφέ στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό), καταλήγεις στη Μαρίνα, τρως μεσημεριανό οπωσδήποτε στο Μαγειρείο Βερσαλλίες του Γιάννη και της Μαρίας, με ευφάνταστα πιάτα για όλα τα γούστα (γράφουν το μενού στην πόρτα, Ευαγγελιστρίας 46, πίσω από τη Μαρίνα, ανοιχτά μόνο μεσημέρι έως νωρίς το απόγευμα). Συνεχίζεις πιο πέρα προς Ανατολάς στην παραλιακή λεωφόρο Ναυαρίνου, με τα πολλά καφέ και εστιατόρια, μέχρι να φτάσεις με τα πόδια στη Βέργα. Αν έχεις μεταφορικό μέσο, συνεχίζεις βέβαια στην Άνω Βέργα για να αγναντεύσεις την πόλη από ψηλά (το καφέ Μετέωρο-Καστράκι ενδείκνυται για το σκοπό αυτό και βάζει ωραία jazz μουσική). Tο απόγευμα επιστρέφεις στο κέντρο της πόλης, περιδιαβαίνοντας την κεντρική πλατεία, που είναι μία από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, χαζεύεις τις βιτρίνες της οδού Αριστομένους και φτάνεις στην Πλατεία 23^ης Μαρτίου, στα Παπλωματάδικα, όπου θα δεις όλον τον κόσμο να κάθεται στα πεζούλια τρώγοντας το σουβλάκι του Τζίμη με το cult μαγαζάκι του με τις ταμπέλες και, περνώντας από την Παλιά Πόλη θα καταλήξεις στο Κάστρο. Αν είναι Τετάρτη ή Σάββατο, από το πρωί μέχρι τις 14.00 περίπου λειτουργεί η Κεντρική Αγορά (απέναντι από τα ΚΤΕΛ), την οποία αξίζει να επισκεφθείς για να αγοράσεις φρούτα και λαχανικά απευθείας από τους Μεσσήνιους παραγωγούς, σε μια συγκινητική και αγνή ατμόσφαιρα που μου θύμισε την Ελλάδα του 1960, που νοσταλγώ χωρίς να έχω ζήσει. Αγρότες, ταβερνιάρηδες, κρεοπώλες και ψαράδες, γιαγιάδες, παππούδες, νοικοκυρές, τσιγγάνοι και αστοί, όλοι ανάκατα, ο καθένας στη δουλειά του και στο ρόλο του σε αυτή τη ζωή. Εκεί πιο πάνω από την Πλατεία Όθωνος θα βρεις άλλη μια ωραία ταβέρνα που αξίζει επίσκεψη, Τα Ρολλά (Σπάρτης 53). Μας είπαν και για μία ακόμη ταβέρνα που έχει ιδιαίτερο γαστριμαργικό ενδιαφέρον, Στου Κώστα λέγεται, στη συνοικία Μπουρνιάς, πίσω από το Βιοτεχνικό Πάρκο, αλλά δεν καταφέραμε να την επισκεφθούμε αυτή τη φορά...

Σίγουρα θα υπάρχουν πολλά ακόμη  να δει κανείς, αλλά είπαμε να σας αφήσουμε και κάτι κρυφό, να έχετε να αγωνιάτε, μέχρι να το ανακαλύψετε εσείς! Με την επόμενη ευκαιρία, ή απλώς ένα Σαββατοκύριακο, η Καλαμάτα έχει πολλά να σας πει...