Φθιώτιδα, χάρμα αισθήσεων κοντά στην Αθήνα!
Φθιώτιδα, χάρμα αισθήσεων κοντά στην Αθήνα!
Αν ξεκινάτε από Αθήνα και θέλετε να περάσετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο κάπου κοντά, να μη φάτε όλο το χρόνο σας μέσα στο αυτοκίνητο, η Φθιώτιδα είναι ιδανικός προορισμός, στις 2 με 2,5 ώρες από την Αθήνα! Αν έχετε την πολυτέλεια του χρόνου ή θέλετε να γλυτώσετε τα διόδια της Εθνικής, υπάρχει και η επιλογή της παλαιάς Εθνικής Λιβαδειάς-Λαμίας, μέσω Λιβαδειάς και Αμφίκλειας, που βγάζει στον Μπράλο.
Εμείς που είμαστε γνωστά ψαχτήρια, όταν έχουμε χρόνο, ακολουθούμε τη διαδρομή της παλαιάς Εθνικής γιατί είναι και πιο οικονομική και πιο όμορφη, αφού περνάει από πολλά σημεία ενδιαφέροντα για στάση. Σημειώστε περιληπτικά: Θήβα, Αλίαρτος (στάση για καφέ πάνω στο δρόμο και πιο μέσα μπορείτε να δείτε την Αρχαία Ακρόπολη), Λειβαδιά (με το ποταμάκι της τον Έρκυνα και τα καταρρακτάκια της μέσα στην πόλη και τα ωραία μεζεδοπωλεία, τίποτα δεν της λείπει ακόμη και για ημερήσια εκδρομή), Χαιρώνεια (τόπος καταγωγής του Πλούταρχου –του αρχαίου συγγραφέα, όχι του Γιάννη!-, θα εντυπωσιαστείτε πάνω στο δρόμο από το μαρμάρινο λιοντάρι της Χαιρώνειας που στήθηκε από τους Θηβαίους μετά την μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ., επίσκεψη οπωσδήποτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο δίπλα και στο Αρχαίο Θέατρο και στην Ακρόπολη), Τιθορέα (αξίζει μια παράκαμψη προς την Άνω Τιθορέα, στάση για φαγητό, καφέ και χάζεμα της θέας στην πλατεία, θα με θυμηθείτε!), Αμφίκλεια (στους πρόποδες του Παρνασσού από τη μη τουριστική του μεριά, δίνει πολλές επιλογές για διαμονή αν θέλετε να επισκεφτείτε τον Παρνασσό). Για τα πανέμορφα χωριουδάκια γύρω από το Μπράλο θα σας πω άλλη στιγμή γιατί έχω πολλάααα να πω.
Κι από το Μπράλο λοιπόν, από ένα φιδίσιο αλλά αρκετά πλατύ δρόμο μέσα στο δάσος με πανοραμική θέα που οι μηχανόβιοι πολύ θα γουστάρουν, αρχίζετε να κατεβαίνετε στην Ε.Ο. προς Λαμία, την οποία περνάτε και φτάνοντας στο Λειανοκλάδι ξεκινά η ωραία σας διαδρομή προς τον κρυφό παράδεισο της Φθιώτιδας που όλοι θα ήθελαν να γνωρίζουν αλλά λίγοι τον έχουν ανακαλύψει - εκτός βέβαια από τους τυχερούς που έχουν καταγωγή από τα μέρη αυτά! Η αλήθεια είναι ότι εμείς τον ανακαλύψαμε τυχαία πέρυσι τα Χριστούγεννα που δεν είχαμε κανονίσει πουθενά να πάμε και καταλήξαμε από τυχαίο ψάξιμο στα Λουτρά Υπάτης. Και από τότε επήλθε το κόλλημα!
Ζηλευτό, Παλιούρι, Καστρί, Μάκρη είναι τα χωριουδάκια που θα δείτε στο δρόμο σας παράλληλα με την κοίτη του Σπερχειού ποταμού, πριν την άφιξη στην κωμόπολη της Μακρακώμης με την γεμάτη τραπεζάκια και κόσμο κεντρική πλατεία της. Extra Tip για όσους τρώνε ακτινίδια: Να έχετε τις κεραίες σας τεντωμένες όταν φτάσετε στην είσοδο του χωριού Παλιούρι, θα δείτε μια πινακίδα «Βιολογικά Ακτινίδια παραγωγής μας». Σταματήστε οπωσδήποτε! Είναι το στέκι του παραγωγού Στυλιανού Τασιόπουλου, ο οποίος είναι και εξαιρετικός άνθρωπος και θα σας μάθει όλα τα μυστικά του ωφέλιμου αυτού φρούτου και θα πάρετε όσα ακτινίδια χωράει το πορτ-μπαγκάζ σας με τιμές από 0,30 μέχρι 1,00 Ευρώ/κιλό, πέντε φορές κάτω απ’ ό,τι τα πουλάνε στην Αθήνα! Οι ώρες που βρίσκεται εκεί είναι περίπου 10.00-17.30 και Κυριακές (από τις 10.30), αλλά πάρτε και τηλέφωνο καλού κακού (Τηλ: 6972086712, Στυλιανός Τασιόπουλος).
Ως προς τη διαμονή στην περιοχή, εμείς την πρώτη φορά μείναμε στα Λουτρά Υπάτης στο Πριγκηπικόν Hotel https://www.prigipikon.gr/, από το οποίο μείναμε ευχαριστημένοι από τις παροχές και την τιμή.
Στα Λουτρά Υπάτης, όπως καταλαβαίνετε από το όνομα, θα κάνετε ιαματικά λουτρά, όταν πήγαμε εμείς ήταν σε εξέλιξη ένα πιλοτικό πρόγραμμα που για καλή μας τύχη είχαν ανοιχτή την εξωτερική ιαματική πισίνα (μέσα έχει πολλές μπανιέρες) κι έτσι, χειμωνιάτικα μεν με ήλιο δε, κάναμε το μπάνιο μας στην ωραία και μεγάλη πισίνα με το νερό σε θερμοκρασία περίπου 30°C (4 Ευρώ τα 30’). Η πηγή της Υπάτης από την οποία αναβλύζει το ιαματικό νερό αποτελείται από ένα φυσικό ρήγμα του εδάφους περιμέτρου 30 μέτρων περίπου που μοιάζει με κρατήρα ηφαιστείου, το οποίο μπορείτε να δείτε και να μυρίσετε (!) στο καταπράσινο παρκάκι έξω από το Υδροθεραπευτήριο. Τα νερά προέρχονται από τις βροχές και τα χιόνια, που απορροφώνται από το έδαφος και κατέρχονται σε διάφορα βάθη, όπου θερμαίνονται και παραλαμβάνουν διάφορα στερεά συστατικά και αέρια που συναντούν κατά την υπόγεια διαδρομή τους στα διάφορα πετρώματα και ανέρχονται πάλι από τις σχισμές του εδάφους στην επιφάνεια. Το ιαματικό νερό αναβλύζει στη θερμοκρασία των 33,5 °C και η σύστασή του κατατάσσει την πηγή στις οξυανθρακούχες - υδροδειούχες, ιδανική για τις παθήσεις της κυκλοφορίας, της καρδιάς, του δέρματος και για αρθριτικά. Η μεγάλη περιεκτικότητα της πηγής σε διοξείδιο του άνθρακα και η συνύπαρξη του υδρόθειου οφείλεται στην ατμιδική ενέργεια ηφαιστείου και πιθανόν του ηφαιστείου των Λιχάδων νήσων στην είσοδο του Μαλιακού κόλπου της Στυλίδας, παρ’ότι απέχει από αυτό 30 χιλ. περίπου. Για να βεβαιωθείτε ότι είναι ανοιχτά όταν πάτε, αν είναι off season επικοινωνήστε στα τηλ. 2231059526, 2231059528, 2231059554, το καλοκαίρι είναι σίγουρα ανοιχτά. https://www.loutraypatis.gr
Είναι προφανές από τα μεγάλα εγκαταλελειμμένα ξενοδοχεία στην είσοδο της λουτρόπολης, που ομολογουμένως δημιουργούν ένα πέπλο μυστηρίου, ιδιαίτερα αν τα πρωτοαντικρύσετε ένα χειμωνιάτικο βράδυ όπως εμείς, και ιδανικό σκηνικό για φωτογραφικές πόζες, ότι τα Λουτρά Υπάτης κάποτε άκμασαν πολύ τουριστικά. Τώρα πια έχουν μείνει αρκετά μικρά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, όπου θεωρούμε ότι μπορείτε να βρείτε καλές τιμές. ΜΗΝ παραλείψετε όμως σε καμία περίπτωση να φάτε στην Ταβέρνα «Οι Μουριές», ο Σπύρος και η Έφη έχουν κάνει εκεί από το 2013 έναν παράδεισο γευστικό και οπτικό (ιδίως αν πάτε με καλό καιρό, να καθίσετε έξω κάτω από τις μουριές στην καταπράσινη λουλουδιασμένη αυλή, θα μας θυμηθείτε!), η ταβέρνα αυτή για εμάς είναι από τους λόγους που ανυπομονούμε πάντοτε να ξαναγυρίσουμε στα Λουτρά Υπάτης (Σκούρα Ευθυμία - Σπύρος Κορωνιώτης Τηλ.: 22310 59488 Κιν.: 6944 636270 - 6974 966117 https://lymouries.gr/)
Στη δεύτερη επίσκεψη στη Φθιώτιδα ως βάση μας είχαμε το Πλατύστομο, 5 χλμ. από τη Μακρακώμη, στις ρίζες του όρους Όθρυς σε υψόμετρο 420 μ.
Και εκεί έχει ιαματικές πηγές μέσα σε μια καταπράσινη περιοχή, που διασχίζει ένα ποταμάκι, με έντονη βλάστηση από πεύκα, πλατάνια, κυπαρίσσια, ιτιές, την άνοιξη είναι η απόλυτη τελειότητα, η περιοχή γεμάτη λουλούδια και ιδανική για περπάτημα, εξερευνήσεις και φωτογραφίες στα (δυστυχώς) πρόσφατα εγκαταλειμμένα ξενοδοχεία του ΕΟΤ. Οι πηγές αυτές ήταν γνωστές στους αρχαίους Αινιάνες με γνωστότερο βασιλιά τον ομηρικό Αχιλλέα. Στους νεότερους χρόνους οι πηγές με τη γύρω έκταση των 785 περίπου στρεμμάτων, περιήλθαν στο ελληνικό δημόσιο το 1920. Τότε δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά λουτρικές-ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις οι οποίες υφίστανται μέχρι σήμερα, με τη διαφορά ότι δεν λειτουργεί πλέον το εξωτερικό Υδροθεραπευτήριο, παρά μόνο η πισίνα και η πηγή (και μπανιέρες) που είναι μέσα στο Ξενοδοχείο Ασκληπιός με θερμοκρασία 30-32 °C. Οι τιμές –αν δεν πάρει κάποιος πακέτο- είναι κάπως τσιμπημένες: η εσωτερική πισίνα 10€ τα 30’, η πηγή 10€ τα 20’ ή αν τη θέλετε πριβέ για την παρέα σας 30€ τα 20’, επίσης διάφορα είδη μασάζ και αισθητικές θεραπείες σώματος και προσώπου για όσες και όσους θέλουν να φύγουν από το Πλατύστομο φράπα! Εκεί λοιπόν μείναμε κι εμείς, καθώς είπαμε να κάνουμε κάτι πιο πολυτελείας για αλλαγή και επιλέξαμε για διαμονή το Τhermae Platystomou Resort & Spa (το Ξενοδοχείο Ασκληπιός μόνο λειτουργεί, ενώ το Ξενία έχει κλείσει). Με ορισμένα πακέτα που κάνει το ξενοδοχείο, τον Απρίλιο 2016 η τιμή για δύο διανυκτερεύσεις π/σ/κ με πλήρη διατροφή (με σερβιρισμένο μενού-όχι μπουφέ και τα απολύτως βασικά για να μην πεινάς - θυμήσου πας για να χαλαρώσεις και όχι για να φας!) για 2 άτομα είναι 224 Ευρώ το δίκλινο και περιλαμβάνει και λουτρά στην εσωτερική ιαματική πισίνα και στην ατμοσφαιρική πηγή και μασάζ. Στο ξενοδοχείο μπορείτε να πάτε απλώς για να πιείτε τον καφέ σας, στο ωραίο ξύλινο αγγλικού τύπου μπαρ με τα κρύα, στο μπαλκόνι δίπλα στο ποταμάκι και την εξωτερική πισίνα μέσα στα δέντρα όταν έχει καλό καιρό και να βολτάρετε μέσα στο πράσινο στην γύρω έκταση. Ό,τι και να σας πούμε, δεν περιγράφει τις αισθήσεις, την άνοιξη ιδιαίτερα, είναι μία εκπληκτική πολύχρωμη και ευωδιαστή βόλτα. Πράγματι χαλαρωτική εμπειρία ο όλος συνδυασμός.
Επειδή όμως δεν είμαστε άνθρωποι της πολλής χαλάρωσης, πίσω στο αυτοκίνητο για να κάψουμε χιλιόμετρα και να γνωρίσουμε τη Φθιώτιδα που λίγοι ξέρουν. Επιλογές υπάρχουν πάμπολλες, θα βρείτε εξάλλου και στα ξενοδοχεία φυλλάδια του Δήμου με όλα τα αξιοθέατα της περιοχής, τα μονοπάτια (πολλά) κλπ. Θα σας αναφέρω που πήγαμε εμείς, εσείς θα ανακαλύψετε και τα δικά σας διαμαντάκια.
Αξίζει μια βόλτα στην Υπάτη, κωμόπολη στις βόρειες πλαγιές του όρους Οίτη, που μπορεί επίσης να αποτελέσει τη βάση της διαμονής σας, έχει κάποια καταλύματα. Πρώτο και καλύτερο θα δείτε μπροστά σας πάνω στο δρόμο μπαίνοντας στην Υπάτη τον καταρράκτη, το Βυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας και το Κακογιάννειο Αστεροσχολείο Υπάτης (σαν πλανητάριο), καθώς και το Περιβαλλοντικό Κέντρο Υπάτης στο σχολείο. Φαντασμαγορία είναι η θέα από το Κάστρο, για όσους δεν περπατάνε, πάει και αυτοκίνητο μέχρι σχεδόν επάνω. Αν σας αρέσει το περπάτημα, να κάνετε οπωσδήποτε το Μονοπάτι των Φαρμακίδων (θα δείτε ταμπέλα πάνω στο δρόμο), που οφείλει το όνομά του στις Μάγισσες που διατηρούσαν «σχολή» στην περιοχή της Υπάτης για εκατοντάδες χρόνια κατά το Μεσαίωνα μιας και εκεί έβρισκαν σε αφθονία τα απαραίτητα φυτά. Στο μονοπάτι θα δείτε την Ανεμότρυπα, το ρέμα του Ξηριά που αν πάτε χειμώνα θα είναι παγωμένο-μαγεία, ξύλινα γεφυράκια και last but not least καταρράκτες!!
Πραγματικά στην Οίτη βλέπει κανείς ό,τι πιο όμορφο υπάρχει όλες τις εποχές. Λεπτομέρειες για μονοπάτια στο πανέμορφο αυτό βουνό δίνει ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, εδώ: https://www.oiti.gr/?q=content/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CF%82
Μετά την Υπάτη, συνεχίστε προς την Ιερά Μονή Αγάθωνος, σε υψόμετρο 553 μέτρα στην πλαγιά της Οίτης. Κτισμένη τον 14ο-15ο αιώνα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής τεχνοτροπίας. Ο επισκέπτης εκτός από τα περίτεχνα κτίρια της Μονής και την περιποιημένη αυλή με την ωραία θέα, μπορεί να δει το Εκτροφείο της Μονής με παγώνια, φασιανούς, πέρδικες, πάπιες, που πολύ θα χαρούν τα παιδάκια.
Η Μονή διατηρεί, επίσης, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στις αίθουσες του οποίου εκτίθενται τα κυριότερα είδη της πανίδας και της χλωρίδας του Εθνικού Δρυμού της Οίτης. Γιορτάζει την 6η και την 15η Αυγούστου.
Απέναντι ακριβώς από τη Μονή υπάρχει μια ταβέρνα σε πολύ ωραίο περιβάλλον, τον χειμώνα όμως που πήγαμε εμείς όταν κλειστή, αν ανοίγει το καλοκαίρι θα είναι ωραία.
Συνεχίστε τη διαδρομή προς τα ορεινά καταπράσινα παραδοσιακά χωριουδάκια Λύχνο, Καστανιά (τα οποία εναλλακτικά μπορείτε να προσεγγίσετε από μία όμορφη διαδρομή μέσω Σπερχειάδας-Καλλιθέας-Αγ. Σώστη-Μεσοχώρι). Αν είστε της περιπέτειας ή πεζοπόροι, σας προτείνω τη διαδρομή σε χωματόδρομο που ανακαλύψαμε (σχετικά βατός με ΙΧ με ορισμένα δύσκολα σημεία την άνοιξη – πιο εύκολος το καλοκαίρι) πάνω από την Καστανιά στη διασταύρωση προς Νεοχώρι, θα κάνετε αριστερά στην ταμπέλα Δρυμός και θα βρεθείτε σε μια απαράμιλλου κάλλους δασική διαδρομή που σας οδηγεί στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Οίτης μέσα από πυκνή βλάστηση και τρεχούμενα νερά. Θα διανύσετε 10 χλμ. μέχρι τη διασταύρωση προς τη θέση Λιβαδιές, όπου βρίσκεται το καταφύγιο του ΕΟΣ Λαμίας και θα δείτε την αλπική λίμνη. Εμείς τον Απρίλιο μέχρι τη διασταύρωση τα καταφέραμε να φτάσουμε γιατί έκλεινε εκεί ο δρόμος από μεγάλη χιονούρα. Οπότε με αυτοκίνητο στο καταφύγιο θα πάτε από Μάιο. Αλλιώς με τα ποδαράκια και καλά παπουτσάκια είναι μια χαρά.
Άλλη υπέροχη οδική διαδρομή ξεκινά από το Πλατύστομο και περνά από τα χωριά Γιαννιτσού, Ασβέστης, Παλαιά Γιαννιτσού, Περιβόλι και περνώντας πλέον στα όρια του Δήμου Δομοκού βρίσκουμε τη Μακρυράχη και τα Λουτρά Καΐτσης. Εδώ κάναμε μια στάση να δούμε τις θειούχες ιαματικές Πηγές Δρανίτσας-Καΐτσας, αλλά οι εγκαταστάσεις Απρίλιο ήταν κλειστές. Όπως διαβάσαμε, λειτουργούν από 1η Ιουνίου έως την 15η Οκτωβρίου έκαστου έτους. Οι εγκαταστάσεις λουτροθεραπείας περιλαμβάνουν 23 ατομικούς λουτήρες ενώ τα νερά είναι αλκαλικά, με θερμοκρασία 20 0C και πηγάζουν από υπερκείμενους ασβεστόλιθους και περιδοτίτες, ενώ ενδείκνυνται για χρόνιους ρευματισμούς, οσφυοϊσχιαλγίες, σπονδυλαρθρίτιδα, παραμορφωτική αρθρίτιδα, μυαλγίες, πονοκεφάλους, αυχενικό σύνδρομο, γυναικολογικές παθήσεις. https://www.domokos.gr/content/iamatikes-peges-dranistas-kaitsas
Από εκεί βγήκαμε στο εντυπωσιακό τοπίο της τεχνητής Λίμνης Σμοκόβου, στις πλαγιές των Αγράφων. Η λίμνη ανήκει στην Καρδίτσα, εγκαινιάστηκε το 2002, καταλαμβάνει έκταση περίπου 8,5 τ. χλμ και αρδεύει τον κάμπο της Καρδίτσας και του Δομοκού. Ακολουθείτε την άσφαλτο περιμετρικά της λίμνης, όπως είναι ευνόητο η θέα στη λίμνη και τα Άγραφα είναι πανοραμική και οι στροφές συνεχείς. Από τη γέφυρα που ενώνει τον κύριο δρόμο με το χωριό Κτιμένη μπορούσαμε να δούμε στις όχθες της λίμνης αρκετές σκηνές και κόσμο να ψαρεύει με καλάμι. Φτάνετε στο Φράγμα Σμοκόβου, όπου λίγο παρακάτω στα δεξιά σας πάνω στο λοφίσκο θα δείτε σκαρφαλωμένη την Ταβέρνα Δροσοσταλιά, εμείς δεν προλαβαίναμε να σταματήσουμε λόγω χρόνου αλλά πραγματικά αξίζει μια στάση για καφέ ή φαγητό για να απολαύσετε με ηρεμία τη λίμνη που καθρεφτίζεται μπροστά σας. Υπάρχουν και άλλες ταβέρνες με θέα στη λίμνη κατά τη διαδρομή, αλλά τον Απρίλιο που περάσαμε ήταν κλειστές. Στη συνέχεια, φτάνουμε στη διασταύρωση δεξιά προς Λουτρά Σμοκόβου και αριστερά προς το χωριό Λουτροπηγή. Αν και εμείς δεν προλάβαμε να πάμε, επιβάλλεται η επίσκεψη στις θειούχες αλκαλικές Ιαματικές Πηγές Σμοκόβου, τις οποίες επισκέπτονταν τον 19ο αι. ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων και ο Μαχμούτ Πασάς-γνωστός ως Δράμαλης. Σε υψόμετρο 450 μέτρων λειτουργούν σύγχρονες λουτρικές εγκαταστάσεις και το χειμώνα (16 Οκτωβρίου έως 31 Μαΐου το υδροθεραπευτήριο λειτουργεί κάθε Σάββατο και Κυριακή 10.00 - 18.00) https://www.loutrasmokovou.gr/.
Το χωριό Λουτροπηγή (παλαιό Σμόκοβο) απέχει περίπου 9 χλμ. από τα Λουτρά. Έχει μια ωραία πλατεία-μπαλκόνι με θέα στην πλαγιά με μαγευτική θέα στη λίμνη, έχει αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια και 3-4 ταβέρνες αλλά τον Απρίλη όλα κλειστά, το καλοκαίρι θα έχει σίγουρα περισσότερη κίνηση. Μετά από 13 χλπ. συναντούμε τη γραφική Ρεντίνα, που έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός, σε υψόμετρο 900μ. μέσα σε δάση δρυός και ελάτης, στα όρια των Νομών Ευρυτανίας, Φθιώτιδας και Καρδίτσας, με τα πετρόκτιστα σπίτια, το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Αγράφων που στεγάζεται στο πέτρινο κτίριο του δημοτικού σχολείου (κληροδότημα του Ανδρέα Συγγρού το 1912), με κειμήλια από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την αντίσταση(www.mear.gr), το Εκκλησιαστικό Μουσείο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης και την Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή Κοινήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας, που χτίστηκε τον 9αι μ.Χ και ανακαινίσθηκε το 1579.
Λεπτομέρειες για τη Ρεντίνα μπορείτε να βρείτε στο https://www.rentina-agrafwn.gr/portal/. Πεζοπορικές διαδρομές εδώ: https://www.rentina-agrafwn.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=24:2008-12-16-09-17-03&catid=11:diadromes&Itemid=21. Η Ρεντίνα έχει και κάποιους ξενώνες.
Αφού περάσαμε την Ιερά Μονή Ρεντίνας, η άσφαλτος μετατράπηκε σε δασικό χωματόδρομο γύρω στα 15 χλμ., σχετικά βατό για (ψηλό) ΙΧ αλλά με προσοχή. Η δασική αυτή διαδρομή άξιζε κάθε χιλιόμετρο μέσα από πυκνά δάση, ώσπου να καταλήξουμε στη θέση «Φτελιά» πριν το Ζαχαράκι, όπου βρίσκονταν από την απελευθέρωση της Ελλάδας τα Ελληνοτουρκικά σύνορα έως το 1881 που έγινε η προσάρτηση της Θεσσαλίας, τρεις καζάρμες (στρατώνες) και τελωνείο, τα οποία γκρεμίστηκαν μετά το 1881. Ο δασικός δρόμος κατασκευάστηκε το 1936-1938 για την εκμετάλλευση του δάσους, αλλά και πριν η Φτελιά ήταν πέρασμα κοπαδιών από τα ορεινά βοσκοτόπια προς τον κάμπο κάθε άνοιξη και φθινόπωρο. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σκέφτηκε ο εκ Ροβολιαρίου Κώστας Καραγιάννης να ανοίξει ακριβώς στο σημείο εκείνο, δίπλα στη φυσική πηγή της Φτελειάς, ένα χάνι, όπου μάλιστα από το 1950 εγκατέστησε την πρώτη ανεμογεννήτρια για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας! Γύρω στο 1966 το Χάνι Καραγιάννη έκλεισε, καθώς ο δασικός δρόμος δεν χρησιμοποιούνταν πια. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη στο σημείο αυτό, απέναντι από τη βρύση, ένα παραμυθένιο ξύλινο σπιτάκι με ανεμογεννήτρια, που ανήκει στο γιο του Καραγιάννη, που όταν το αντικρύζει ο οδοιπόρος μαζί με το τοπίο τριγύρω νιώθει την ψυχή του να γαληνεύει και εύχεται να έμενε για πάντα εκεί…
Τελειώνοντας ο χωματόδρομος, μας φέρνει πίσω στο βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Φθιώτιδας και σε ένα από τα πιο όμορφα άγνωστα ορεινά χωριά που έχουμε αντικρύσει ποτέ στην Ελλάδα ολόκληρη, το Ροβολιάρι στα 750 μ. υψόμετρο, που ένα μέρος του πατάει στη Φθιώτιδα και το άλλο στη Θεσσαλία. Μείναμε άφωνοι από το κατάφυτο τοπίο και από το ίδιο το κουκλίστικο αμφιθεατρικά χτισμένο και απλωμένο χωριό, που αποτελείται από τρεις κύριες συνοικίες οι οποίες χωρίζονται σε μικρότερες, γαντζωμένες πάνω στα βουνά, που χωρίζονται από δύο ρέματα.
Την πυκνή βλάστηση κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αποτελούν κυρίως βελανιδιές, καστανιές, καρυδιές, συκιές, κορομηλιές, μουριές, οπωροφόρα δέντρα, λιγότερες λεύκες και κατά μήκος των ρεμάτων τα πελώρια πλατάνια. Μπορεί το χωριό να απαριθμεί μόνο 30 περίπου μόνιμους κατοίκους, δεν του λείπει όμως η έκταση. Από τη μια άκρη του χωριού ως την άλλη η απόσταση είναι περίπου 2 χλμ. (σαράντα λεπτά περπάτημα)! Την άνοιξη το Ροβολιάρι είναι ένας πραγματικός παράδεισος και σας συνιστούμε οπωσδήποτε μια βόλτα. Φυσικά δεν έχει ξενώνα αλλά έχει κάποιες ταβέρνες, κυρίως καλοκαιρινές.
Συνεχίζουμε την πανέμορφη ασφάλτινη διαδρομή μας στα εδάφη της Φθιώτιδας δίπλα από ποτάμια και ερειπωμένα πέτρινα σπίτια και καταλήγουμε στη Βίτωλη, δίπλα στη Μακρακώμη.
Σας προτρέπουμε να γνωρίσετε από κοντά το Νομό Φθιώτιδας, και στα ορεινά του αλλά και στα πεδινά κρύβει πολλές εκπλήξεις, τόσο που ξεχνάς ότι είσαι μόνο 2,5 ώρες μακριά από την Αθήνα.
